Elke keer ben ik weer verbaasd over de transformaties die mijn cliënten ondergaan, in 1 woord FANTASTISCH! Hierbij een eerste casus. Deze cliënt begeleid ik middels ACT en Intuïtief Eten/Psychologie van Eetgedrag. Later zullen er meer casussen volgen, dus ‘stay tuned’ ;).
DE CASUS
Deze casus gaat over een man van 70 jaar. Hij werd verwezen naar mij in verband met CVRM en omdat hij zijn bloeddruk niet omlaag kreeg.
In eerste instantie gaf ik deze meneer de ‘standaard’ dieetadviezen die ik cliënten geef bij een hoge bloeddruk. Hij is goed gaan letten op zout en at onder andere meer vis, noten en fruit. Ook sportte hij twee keer en bewoog hij daarnaast veel.
Meneer was erg lijngericht en prestatiegericht. Hij woog zich vaak en was veel met de wens tot gewichtsverlies bezig, want ‘die buik moest er af’. Ook hield hij zijn voeding regelmatig bij in de Eetmeter, tot op het obsessieve aan toe. Meneer had regelmatig momenten dat hij zich ‘over at’ in bijvoorbeeld chips en drop.
Hij was vaak erg onrustig, had een erg drukke agenda en niet de rust om een gesprek met iemand te voeren, want hij was constant afgeleid en niet gefocust op de ander. Ook had hij veel last van faalangst. Hij vertelde dat hij als puber wat dikker was en daarmee gepest is. Ook vertelde hij dat hij als jongen nooit mocht huilen van zijn vader, want ‘mannen huilen niet’. Hij moest altijd hard werken en mocht niet ‘piepen’.
HOE PSYCHOLOGIE VAN EETGEDRAG KON HELPEN
Begin dit jaar hebben we samen een ACT-matrix ingevuld en daarnaast heb ik hem informatie gegeven over intuïtief eten. Ook hield hij na de ACT-matrix thuis zijn heen- en weg bewegingen bij en vulde de vechtschaal en de bulls eye/de roos in.
Tijdens het invullen van de ACT-matrix werd meneer erg emotioneel. Op de terugweg naar huis en de dagen daarna was hij dit nog steeds. Het verleden kwam als een film voorbij en hij werd zich erg bewust van oude patronen en zijn gedrag. Meneer is flink aan de slag gegaan met de opdrachten en zichzelf, en kwam drie maanden later terug op het spreekuur.
DE RESULTATEN TOT DUSVER
Ik zag een compleet ander persoon. Wat een transformatie had hij ondergaan: voor mij zat een veel gelukkiger man.
Hij vertelde: “Er is zo veel veranderd. Ik stel me kwetsbaarder op en ik ben milder voor mezelf. Opeens heb ik hele andere gesprekken met anderen, veel diepgaander. Ik was altijd druk in mijn hoofd. Focussen was lastig, maar ik voel me nu veel rustiger. Ik ben minder geneigd om overal heen te gaan, focus me meer op ‘thuis’ en kan nu genieten van de natuur of een voetbalwedstrijd van mijn kleinzoon. Ik heb laatst zelfs de ramen gezeemd! Verstoppen doe ik niet meer, ik maak me een stuk minder druk om wat anderen van me denken. Ik ben goed genoeg.”
“Inmiddels verstop ik me niet meer en maak ik me minder druk om wat anderen van me denken. Het emotie-eten heb ik niet meer. Eerder at ik alles door elkaar, bijvoorbeeld én gebak én een saucijzenbroodje, of meerdere dropjes of meerdere paaseitjes. Nu maak ik bewuste keuzes: vol is vol en genoeg is genoeg.”
“Recent ben ik bij de praktijkondersteuner geweest. Het cholesterol en de suiker waren goed, mijn bloeddruk is bij thuismetingen goed – bij de praktijkondersteuner krijg ik ‘witte jassen bloeddruk’. Ook kon ik stoppen met maagtabletten, ik heb geen maagklachten meer.”
“Ik wou dat ik dit gesprek twintig jaar geleden had gehad toen ik een burn-out had, dan had ik de afgelopen jaren zo anders beleefd. Ik ben je zo dankbaar!”
Meneer geeft aan dat hij zijn lichaam (en buik) nu veel meer accepteert. Hij laat de wens tot afvallen los. Hij wil nog wel weer terugkomen op het spreekuur, maar dan om dit soort coaching gesprekken te voeren en het niet per se over eten te hebben. Meneer was in januari gestart met intermittend fasting, in de hoop dat hij daarmee af zou vallen. Hier is hij mee gestopt. Hij eet weer normaal en luistert beter naar zijn lichaamssignalen. Hij uit zijn emoties nu, deze mogen er zijn, en schaamt zich hier niet meer voor. Al was het de eerste keer bij mij op het spreekuur erg schrikken en dacht hij achteraf: heb ik nu niet teveel verteld, heb ik me niet teveel laten gaan? Daar moest hij even doorheen.
Na dit soort gesprekken denk ik: wat ben ik toch dankbaar dat ik dit mooie werk mag doen en dat ik getuige mag zijn van zulke grote transformaties! Dat mensen hun ziel en zaligheid bij me durven neerleggen en zulke grote stappen de goede kant op maken. Dat ik dit blijkbaar in gang kan zetten en ze zich veilig genoeg bij me voelen. Dit maakt me trots en sterkt mijn vertrouwen in dat ik de goede richting heb gekozen!
Wil jij dit nou ook? Kijk dan op mijn website, misschien is het traject Op weg naar een gezonde relatie met eten, je lichaam en jezelf iets voor jou!
