Zwangerschap en lichaamsbeeld beleving: het kan een lastige combinatie zijn. Recent heb ik de behandeling afgesloten van mijn eerste zwangere cliënt, die bekend was met een ongezonde relatie met eten, haar lichaam en haar gewicht. Ik neem jullie hierbij mee in wat mijn begeleiding voor deze doelgroep kan opleveren.
Mevrouw heeft geen uitgebreid traject gevolgd, maar is 3 keer bij me op het spreekuur geweest. Haar hulpvraag was: “Begeleiding bij het komen tot een positiever lichaamsbeeld.” Ze had me gevonden via social media en wilde graag weten of ik haar hierbij kon helpen.
ZWANGERSCHAP EN LICHAAMSBEELD BELEVING
Tijdens de consulten spraken we onder andere over haar dieetgeschiedenis en dieetmentaliteit, en over hoe dit haar leven heeft beïnvloed. Daarnaast stonden we uitgebreid stil bij haar zwangerschap en lichaamsbeeld beleving. Hoe kijkt ze naar zichzelf, met wie vergelijkt ze zichzelf en waar komt dit vandaan? Welke ‘body shaming activiteiten’ past ze toe?
Ook hebben we gekeken naar de manier waarop ze keuzes maakt ten aanzien van wat ze eet en drinkt, of ze haar lichaamssignalen herkent (bijv. honger en verzadiging) en hiernaar handelt en of ze voldoening ervaart. Een heel belangrijk onderdeel in de begeleiding was ook het thema balans, ontspanning vs. inspanning, zelfzorg en grenzen aangeven. Eén en ander kwam aan bod doordat we samen een ACT-matrix ingevuld hebben (lees daarover hier meer).
ZELF AAN DE SLAG
Thuis is ze aan de slag gegaan met het in huis halen en eten van ‘verboden’ voedingsmiddelen (zoals chocolade), bewust/mindful eten, een spiegelwerk oefening en het noteren van heen- en wegbewegingen (zie mijn post “Wat is een ACT-matrix?“).
Tijdens ons afsluitende consult gaf ze aan dat ze wel zag dat haar lichaam verandert door de zwangerschap, maar dat ze hier veel neutraler in staat. Ze is er minder mee bezig en maakt zich er minder druk om. Ze zorgt ervoor dat ze altijd voedingsmiddelen in huis heeft, waarvan ze kan genieten. Zo eet ze regelmatig chocolade en geniet hiervan, zonder hierin door te slaan.
Ze let beter op signalen van bijvoorbeeld honger, al kan ze deze moeilijker herkennen door haar dikkere buik. Ze merkt dat ze de weegmomenten bij de zwangerschapscontroles een trigger vindt en overweegt de behandelaar te vragen of dit echt noodzakelijk is.
Ook geeft ze aan dat ze soms moeite heeft met opmerkingen van anderen (“Jemig, wat heb je een dikke buik, zijn het er geen 2?” etc.), maar dat ze zich er niet meer helemaal door uit het veld laat slaan.
Kortom, ze is intuïtiever gaan eten, heeft minder eetregels en een positiever lichaamsbeeld dan voorheen. Dit geeft haar rust en vertrouwen, waardoor ze beter kan genieten van deze bijzondere tijd. Fantastisch toch?
